AnoBoat sp. z o.o.
ul. Gen. de Gaulle'a 86
41-800 Zabrze
tel. 32 276 66 60
fax. 32 276 79 74
tel. kom. 570 166 941
https://www.anoboat.eu
e-mail:

Problemy z korozją jednostek pływających dotyczą wszystkich jego zanurzonych elementów. W przypadku większości materiałów nie jest możliwe całkowite wyeliminowanie korozji, stąd też w praktyce dąży się nie tyle do jej zapobiegania, co do maksymalnego
ograniczenia skutków niszczenia korozyjnego.

Zazwyczaj elementy zagrożone korozją zabezpiecza się powłokami malarskimi. Dodatkową ochroną metali przed korozją elektrochemiczną jest ochrona katodowa, która polega na tym, że do chronionej konstrukcji dołącza się zewnętrzną anodę. Powierzchnia chronionego metalu staje się katodą – elektrodą, na której zachodzą reakcje redukcji depolaryzatora, a nie zachodzi utlenianie metalu, czyli jego korozja. Anodę stanowi celowo tracony metal mniej szlachetny (Mg, Zn, Al) zwany protektorem. Protektor rozpuszczając się zabezpiecza chroniony przedmiot.

Anody galwaniczne muszą się charakteryzować wystarczająco niskim potencjałem
względem chronionego metalu. Wszystkie metale mają określony względny potencjał
elektryczny.

W celu zapewnienia ochrony, wymagana jest najwyższa możliwa do osiągnięcia różnica napięcia między anodą protektorową a zabezpieczanym metalem. Trzy najbardziej aktywne materiały stosowane w anodach protektorowych to: cynk, aluminium i magnez . Do czystych metali są wprowadzane dodatki stopowe, zmniejszające skłonność do pasywacji i szybkość korozji własnej oraz zwiększające równomierność roztwarzania i tak dla:

anody magnezowej są to dodatki aluminium, cynku lub manganu,

anody cynkowej z reguły stosowany jest czysty stop 99,99% lub stop zawierający aluminium, kadm,

anody aluminiowej są stosowane stopy w postaci cynku, cyny, oraz indu.

Anody ze stopów cynk, aluminium i magnezu mają różne właściwości i zastosowania. Magnez jest najbardziej aktywnym metalem w skali galwanicznej. Anoda magnezowa może być stosowany w łodziach pływających w słodkiej wodzie, ale gdyby taka łódź żeglowała w wodzie morskiej, napotkałaby wielkie problemy: magnez bardzo szybko koroduje w słonej wodzie i może powodować „nadopiekuńczość”, która niszczy farbę łodzi. Łódż na otwartym morzu wyposażona w cynkowe anody, które mogłyby pływać przez
jakiś czas w słodkiej wodzie, może napotkać inny problem: cynk umieszczony w słodkiej wodzie tworzy na powierzchni anody ochronną warstwę tlenku, która zapobiega korozji cynku. Anody cynkowe nie będą się wówczas zużywały, ale nie będą chronić łodzi dopóki nie zostaną usunięte tlenki z jej powierzchni. Jedynie anody aluminiowe można stosować bez żadnego ryzyka zarówno w wodzie słonej i słodkiej, jak w dopływach w mieszaninie obu rodzajów wód (słonawej wody).